خاطره متوجه شدن بارداری

بنظرم یکی از موهبت هایی که خدا به ما زنها داده رشد کردن یه موجود آسمانی و پاک در درونمون هست، حداقل برای من باردار شدن راهی برای شناخت خدا و حس کردن قدرت بی نهایتش بوده. بیان کردن این حس عجیب در قالب جملات سخته . از زمان به دنیا اومدن پسرم تا الان هر لحظه با دیدن مراحل رشد و هر روز بزرگتر شدنش هیجان زده میشم، از دیدن همه تلاش هاش برای شناختن دنیای اطرافش واقعا شگفت زده میشم و باز هم مات و مبهوت به قدرت خدا فکر میکنم. خدایا شکرت برای اینکه من و همسرم رو  لایق مادر و پدر شدن دونستی و فرزندی سالم به زندگی ما  هدیه داد.

حال و هوای من قبل از باردار شدن

   اون روزها تصمیم گرفته بودیم به یک خونه جدید اسباب کشی کنیم یه خونه بزرگ و شیک با دوتا اتاق خواب(انگار به صورت ناخداگاه میخواستیم که بچه داشته باشیم) سه سالی میشد که در خونه قبلی مستاجربودیم من اون خونه رو دوست داشتم چون فکر میکردم یه انرژی مثبتی داره.  خانم دکتر صاحبخانه مان خیلی ادم خوبی بود البته نا گفته نباشه که ما هم مستاجرای خوبی بودیم همینطور یه همسایه خیلی خوب هم داشتیم من زیاد اهل رفت و آمد با همسایه نیستم اما اینها رو دوست داشتم چون در عین مودب بودن خاکی هم بودند. به ادامه تحصیل فکر میکردم چون درس خوندن ، محیط علمی و دانشگاه رو خیلی دوست دارم یکی از آرزوهام اینه که استاد دانشگاه بشم اما قبول شدن تو کنکور ارشد دانشگاه دولتی توی شهر تهران مثل یک آرزوی دست نیافتنی میمونه .چیزی که اون روزها دلم خیلی بهش خوش بود رفتن به کلاس دف بود،یاد گرفتن موسیقی به انسان اعتماد به نفس میده استادم آقای رحمانی از من خیلی تعریف میکرد و میگفت هر جلسه بهتر میشی به خاطر تمرینات دف، دستم  که با دف ساییده شده بود زخم و دردناک بود.

 27 دی ماه 1390

 در حال رفتن به آزمایشگاه هستم ، احساسم میگه حامله ام. به خانمی که جواب آزمایشهارو تحویل میداد گفتم میشه بگید آزمایش من مثبت یا منفی...نگاهی به برگه آزمایش کرد و گفت مثبت...  دل توی دل نداشتم تا محمد برسه خونه ... وقتی در رو باز کردم با یه سبد گل زیبا و چهره ذوق زده محمد مواجه شدم...و از اون ببعد زندگی رنگ و بوی تازه ای بخود گرفت.